Hayattan bir gece çaldım ben...

Hayattan bir gece çaldım ben,
Tilkiyle uyuyup kurtla uyandım ben,
Çok hoş bir Rus tanıyıp,
Yeni coürafyalar gezdim ben,
Bilmediğim bir dilde konuşup,
Tanımadığım biriyle anlaştım ben,
Çok keyif alıp yabancılamadım ben,
Kimseyi özlemedim,
Kimseye alınmadım,
Kimseyle uğraşmadım ben,
Hayattan bir gece çaldım ben,
Felekten bir hayat çaldım,
Bir Rus,ia tüm Rusya'yı gezip,
Bir solukta bir hayat gördüm ben,
Bu gece çok içtim ben,
Tanımadığım nefesler soluyup,
Bilmediğim tenler tattım ben,
Bu gece bir Rus tanıdım ben,
İnsanlığın memlektsiz diyarlarında dolaşıp,
Ayakbasılmadık yerler aradım ben,
Hayattan bir gece çaldım ben....

Deliriyorum

İnsanların bu kadar rahat olmalarına delirmem
Acaba benim o kadar rahat olamamamdan mı
Yoksa insanların o kadar da rahat olunmaz ki rahatlığı mı???

Şaşırmama şaşıyorum

Bütün hikayelerin sonunu en başından bildiğime şaşıyorum
İnsanların bile bile lades diyip
Sonra da üzüntülere boğulmasına şaşıyorum
Serseri yüreklerin eskittiği sevdaların
Adam gibi adamların duygularına tercih edilmesine şaşıyorum
Şaşrmama şaşıyorum
Hayretler haykırıp kendi sesimi bile duyamıyorum
Kimsenin kimseye borcu olmamasına
Ama ödenmemişlerin cari açığının bu kadar fazlalaşmasına şaşıyorum
Beni seven herkesin aslında bir deliyi sevdiklerini bilmemelerine şaşıyorum
İklimlerin tümünde beyazlattığım saçların
Beni üzen her olayın anısı olduğuna şaşıyorum
O üzüntüleri kazıtmamın sebebini kimsenin anlamamasına şaşıyorum
Hayatımdaki en yakınımın bile ne kadar uzak olmasına ve kendini bana yakın hissetmesine şaşıyorum
Ve bunların tümüne şaşırdığıma çok şaşıyorum
İnsanlığımın sahtiyan tarihine bakıp
Her günün Osmanlı tarihine eş derinlikte geömesine şaşıyorum
Kim ki girmiş hayatıma saray entrikaları sökün etmiş ruhuma
Ben ikircikli bir hayatın yaşayanıyım
Geleni gideni çok ruhumun
Ama kalan olmadı ya ona şaşıyorum...

Prag

Bilmedigim bir ulkede
Bilmedigim bir sehirde
Bilmedigim bir dilde
Ozledim....

Daha kaç vücut gerek bana, benim seni unutmama?

Üzerimde bir yabancının teri kurumadan
Aklıma düştü gözlerin
Sen ki herşeyi duyan, gören, bilen
Neden bihabersin yıllardır benden, sensizliğimden?
Gümüşsuyu, Deniz Apt. yakıştı mı bensizliğe?
Setüstü ağlamadı mı?
Nargile içmeyi de öğrendim,
Ispanağı sevmeyi de,
Kuğulu Park kıskanmadı mı?
Sana İstanbul yakıştı da bensizlik eğreti durmadı mı?
Bıraktığın günden beri yarım yok
Ağlamak için sebebim bile...
Günler uzaklaştıkça
Seni daha özler oldum,
Sen yok, Ankara yok...
Üzerimde bir yabancının teri kurumadan
Aklıma düştü gözlerin
Okyanusları geçtik de kara mı boğdu bizi?
Sen ki özgürlüklere hasret,
Sürgün ettin kendini bensizliğe...
Ne zaman yürüsem İstiklal'de bir umut diyip bakıyorum sağa sola
Kimse sen olmuyor,
Koca İstanbul geçiyor önümden, sen yoksun
Beni sensiz bırakırken, kendini bende bırakmadın mı aslında...
Ruhunu özlüyorum senin,
Yunus yunus bakışını,
Ben sana özletemedim kendimi o ayrı...
Üzerimde bir yabancının teri kurumadan
Aklıma düştü gözlerin
Yokluğun yalnızlığıma sebep,
Sen yoksan yalnızım başkasının koynunda bile,
En yakınım Fizan'da artık,
En yakınım yok...
Kendi omzum bile yabancım,
Sen benim bakışlarımı bile götürmedin mi?
Kördüm, ama gördüm, bir suratsız ezip geçti kaldırımları demedin mi?
Kör oldum sen gidince,
O kaldırımlar çok ezildi,
Bekledim, gelmedin,
Belki gelemedin mutsuzlukların içinde,
Sen giderken en çok beni götürmedin mi?
Sen bendim hani de ben kimdim?
Çığlık çığlığa susmadım mı sen gidince?
Kuru kuru ağlamadım mı?
Ben ki en büyük hasretleri büyüttüm içimde,
En ufak bir vuslattan eser yok...
Aşkı doludizgin yaşamadan ölmedim ben,
Yok olmadım...
Hala varsam aşkın sebep.
Üzerimde bir yabancının teri kurumadan
Aklıma düştü gözlerin
Sen ki beni rüyalarında bile takip ederdin,
İndim Cihangir'e defalarca,
Çoğu zamanda umutla...
Yoktun, olmadın, başkaları vardı hep,
Ya da sen başkası oldun...
Pekişimdi söyle herşeyi bilen,
Daha kaç vücut gerek bana,
Benim seni unutmama???

Ne nerede?
Kim kiminle?
Bilmiyorum…
Kayip olmaninn kekremsi tadi bulasti agzima,
Fircaladigim disler dokuldu tek tek,
Askin tarifini sattigini soyleyen cadi kadin dolandirdi beni
Kaldim elimde bir avuc baharatla,
Ben kimim,kimiariyorum?
Karisti hayat birbirine,
Hangiben gercek benim, karistim,
Herkesin beklentilerine boyun egerken kirilan boynum
Kisiligimi felc etti,
Aci cekiyor benligim,
Ben ki en cok kendiyle ogunen,
Savaslarin tumunden yenik ciktigimi hissediyorum,
Kandirildim,
Hayat kandirdi beni,
Mutluluk hep uzaktan izlenen ve baktikca ic gecirilen bir sey mi?
Elini tutmak, gozunu yummak, ve “o” diyebilmek “ask” diyebilmek hep eskiden miydi?
Sansli bir adam miyim?
Yasanmisliklarin iskambilinden yaptigim kaleler ya bir gun yikilirsa?
Altinda kalmaz miyim mutsuzluk sagnaginin?
Ben ki en cok askiyla ogunen.
Aklim firarda…
Neden bu kadar basit herkes?
Neden bu kadar pis?
Her gun insane okyanusu medcezirlerindeyim,
Aradigim yalnizca bir omuz!
Bu yalnizligin basa vurmus hali degil,
Birinin hayatinda yeniden, bi daha, “en” olma istek hali,
Ben ki en cok yalnizligina gomulen,
Siyirip atmak istiyorum uzerimdeki gomlegi,
Biz olmanin, sasirtmanin, sasirmanin tadini hatilamak istiyorum…
Neden bu kadar “biz” herkes?
Neden insanlar dis gorunuse, gulumsememe hatta kahkahama bu kadar aldaniyorlar?
Ben ki en cok huzunleriyle ogunen.