Hakkımda

Fotoğrafım
Sesli kahkahalarıyla Sessizliğini örtmeye çalışan bi adamım... Kimi kimsesi çok olan, Geceleri kendi omzunda aglamaktan boğulan, Koşarken yorulmayan, Dururken geride kalan, En hüzünlü adamların en çok gülümseyenler olduğunu bilen Ve daima gülümseyen, Sıradan olmayacak kadar özel, Özeller arasında da en sıradanıyım işte… Ben benim… İyi ki de ben benim…

Instagram

13 Kasım 2010 Cumartesi

Özlemek, hem de çok...

Kalpte baş gösteren değişikliklere
Uyum sağlıyor hem ruhum hem bedenim,
Herşey kabulum...
Başkoydum...
Yalnız
Özlemek var ya
Ona birtürlü alışamıyorum
Hırçın,
Kırıcı,
Ama en çok da kırılgan oluyorum...
Ne elim kalıyor uzatabilecek
Ne kolum...
Hele ki gözlerim kör,dilim lal
Gamzelerimin intiharı her ırak
Her türlü huysuzluk da, kırıcılık da mübah sanki yar yoksa
Bu siyah beyazların adamına herşey gri...
Aklım başımda değil ki...
Sen sakın kızma sevgili...
Sen yanımda olmayınca ben mi kalmış sanki...

1 yorum:

Hilal Köylü dedi ki...

Çok, çok ama çok özlemeyi özlüyorum çoğu zaman... Sonra burun kıvırıyorum. Özlem duygum da, yalnızlığı seçiyor diğerleri gibi... Niye? "Değersiz ve gereksiz kondurma beni" diye çırpınıyor her seferinde,,,, Ahhhhh, nerde özlenenler,,, nerde o burun sızlatan özlemler.... :(( Ama şiir güzel.. hep güzel..