Yıllar var çizmiyorum artık okuduğum kitapların satırlarını
Belki küstüm, belki de korkuyorum.
Bildikçe mutsuzlaştım,
Bildikçe üzüldüm belki...
Hala okuyorum, bir onu bırakamıyorum işte,
Kimler gelip geçiyor, bir tek kitaplarım kalıyor geriye...
Hakkımda
- corail - bir depresyonistin gizli dünyası
- Sesli kahkahalarıyla Sessizliğini örtmeye çalışan bi adamım... Kimi kimsesi çok olan, Geceleri kendi omzunda aglamaktan boğulan, Koşarken yorulmayan, Dururken geride kalan, En hüzünlü adamların en çok gülümseyenler olduğunu bilen Ve daima gülümseyen, Sıradan olmayacak kadar özel, Özeller arasında da en sıradanıyım işte… Ben benim… İyi ki de ben benim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder