Hakkımda

Fotoğrafım
Sesli kahkahalarıyla Sessizliğini örtmeye çalışan bi adamım... Kimi kimsesi çok olan, Geceleri kendi omzunda aglamaktan boğulan, Koşarken yorulmayan, Dururken geride kalan, En hüzünlü adamların en çok gülümseyenler olduğunu bilen Ve daima gülümseyen, Sıradan olmayacak kadar özel, Özeller arasında da en sıradanıyım işte… Ben benim… İyi ki de ben benim…

Instagram

15 Ekim 2010 Cuma

Pamuk Şeker


İçimdeki ölmeyen çocuk,
Sen ki bana rağmen bunca yıl ayakta, hayatta kaldın,
Bugün olduğun gibi mutlu olmadın,
Savaş çocukları gibi eprimiş sevinçleri yurtedinmişken,
Küçücük bir yüreğe sığmaya çalışan kocaman bir adam olurken,
Umutsuzluk sığınaklarını ev bellemişken,
İçselleştirdiğin kimseler tarafından fark bile edilmemişken,
Hüznün karakterin olmuş,
Gülüşün bile donuklaşmışken,
Pembe bir pamuk şekerin
Hayatına bu kadar dokunabileceği kimin aklına gelirdi???

1 yorum:

Hilal Köylü dedi ki...

Küçücük ayrıntılar, miniminnacık anlar ve de eşyalar anlatıyor bazen hayatın kocamanlığını.... anılarımız saklanıyor el kadar güllerin ardında çoğu zaman... ya da ne derler... pamuk ipliğine bağlı değil mi hayatımız... !