Sokakları iyot koksa bu şehrin
İşime yürürken evimden
Vapur sesi duysam
İşimi sevsem,
Arnavut kaldırımları olsa oturduğum daracık sokağın,
Kışın ayağım kaysa karda,
Düşsem kıçımın üstüne,
Haftasonunu iple çekmesem,
Haftaiçi de eğlenebilsem.
Evimde kitap dışında hiçbirşeye yer kalmasa,
Bide kedim olsa,
Duman Mio desem, gelse...
Duvarlarını kendim boyasam evin, beyaz olsa, kırmızı olsa...
En çok kış gecelerini sevsem,
Sıcacık evimin penceresi o geceler bile açık olsa
Dostlarım olsa,
Canları rakı istediğinde, şarap istediğinde, sohbet istediğinde
Kapım çalsa saate bakmasam...
İnceden çalan müzik hiç susmasa.
Martılar uyandırsa her sabah,
Kavga etsem onlarla...
Çiçeklerim olsa, konuşsam onlarla!
Deli dese mahalledeki çocuklar bayramda en çok şeker veren amcaya...
Sevgilim olsa yürüsem sokağında
Ayağım takılsa tökezlesem kafam yukarda
Çocuklar gülse halime
Utansam,
Arada sırada bana gelse, yemek yapsam ona...
Kolumdan tutup sokağa çıkarsa beni,
O sergi senin bu opera benim dolaşsak.
Öpsem onu en olmayacak yerde!
3 yorum:
Bi de ben gecsem ara sira o Arnavut kaldirimli sokaktan karda buzda kaymadan. Biz bi gulsek butun sehir duysa, benim adim oya olsa mesela, bi de Cin'deki sutcuden sut getirip icsek nadiren :))
Zamana bakmadan çalan kapıyı açtığın saatlerde, karşında görüversen beş çocuğumla beni...Hala süt kokan yavrularımın herbiri, dağılsa evinin en ücra köşelerine, bayramda en çok şeker dağıtan deli amcalarının kitaplarını karıştırsalar tek tek...Ben salata yapsam sana, sen şarabını alsan eline, ben light kolamı, anlatsam sabaha kadar... Sonra koysan beni arnavut kaldırımlı kapının önüne, tek tek fırlatsan bebelerimi üüstüme... Adı Oya olan biri gelse mesela, alsa Arzu'yu kendi evine, beş çocuğumu Lorenzo'ya kardeş bilse...
Yok ben vazgectim :)))
Yorum Gönder