Ona

Gülümseyişini hatırlıyorum senin
Kalabalığın içinden sıyrılan ışıltıları bir de sahtiyan sahtiyan dağılan ortalığa,
Soğuk ve karanlık bir İstanbul gecesinde
Sessizdi ortalık sen,ben ve gece
Konuşmak gerekmez bazen
Sessizlik en büyük gevezeliktir
Bir de dokunmak
Anlatır tüm hayat hikayeni usul bir temas
Aslında kendini anlatmak ya da karşındakini anlamak değildir derdin
Yalnızca anın büyüsüdür seni orada tutan
Oradasındır çünkü o an başka herhangi bir yerde olmak us dışıdır
İmkansızdır
Sen varsındır ve sen olduğun için yanında olan biri
İki kişi de değilsinizdir
Adı konamaz bir bütünlüktür adı
Kimse ad koymaya cesaret edemez
Zaten belki de adı olmadığı için bu kadar özeldir ya
Biraz ürkek
Biraz tedirgin
Ama başka bir yerde olmak yoktur kimsenin aklında ve dudaklarinda…

Şubat 2009