Hakkımda

Fotoğrafım
Sesli kahkahalarıyla Sessizliğini örtmeye çalışan bi adamım... Kimi kimsesi çok olan, Geceleri kendi omzunda aglamaktan boğulan, Koşarken yorulmayan, Dururken geride kalan, En hüzünlü adamların en çok gülümseyenler olduğunu bilen Ve daima gülümseyen, Sıradan olmayacak kadar özel, Özeller arasında da en sıradanıyım işte… Ben benim… İyi ki de ben benim…

Instagram

18 Mayıs 2010 Salı

Ona

Gülümseyişini hatırlıyorum senin
Kalabalığın içinden sıyrılan ışıltıları bir de sahtiyan sahtiyan dağılan ortalığa,
Soğuk ve karanlık bir İstanbul gecesinde
Sessizdi ortalık sen,ben ve gece
Konuşmak gerekmez bazen
Sessizlik en büyük gevezeliktir
Bir de dokunmak
Anlatır tüm hayat hikayeni usul bir temas
Aslında kendini anlatmak ya da karşındakini anlamak değildir derdin
Yalnızca anın büyüsüdür seni orada tutan
Oradasındır çünkü o an başka herhangi bir yerde olmak us dışıdır
İmkansızdır
Sen varsındır ve sen olduğun için yanında olan biri
İki kişi de değilsinizdir
Adı konamaz bir bütünlüktür adı
Kimse ad koymaya cesaret edemez
Zaten belki de adı olmadığı için bu kadar özeldir ya
Biraz ürkek
Biraz tedirgin
Ama başka bir yerde olmak yoktur kimsenin aklında ve dudaklarinda…

Şubat 2009

Hiç yorum yok: