Akide Sekeri

İsyansa isyan bu
Çekip gitmekse
Çekmekten gidememek.
Bıraksa huzur aramalar peşimizi
Kaosumuzda yolumuzu kolayca buluruz belki…
Biz ki karanlığın çocuklarıyız
Kaybolmak en çok bize koymaz belki…
Gün geçer
Yazı kalır
Gece uzar
Yazı kalır
Kaç kış eskitti ağzımızdaki şeker tadını
Tarçın kokusu mu kaldı akide şekerinin?
Biz de asla olmayız dediğimiz sıradan adamlar olmadık mı?
Babamız, dayımız, amcamız olmadık mı?
Olmadık mı tekdüzeliğin bir dişlisi,
Şeker kokusu gitti ağzımızdan,
Biz de bittik…
İsyansa isyan bu
Çekip gitmekse
Çekmekten gidememek.
Ne çabuk unuttuk korktuğumuz kaosun karnından geldiğimizi?
Önce karanlık vardı sonra kaos, sonra insan,,,
Kendi özümüzden korkar olduk
Biz ki ne badireler atlattık, en basiti büyüdük
Asıl olan hep kendimizden korktuk.
Korktukça yenildik
Yenildikçe sıradan adamlar olduk.
Savaşımız kendimizle değil mi?
Kimimiz gözünün rengini bile kaybetmedi mi?
İsyansa isyan bu
Çekip gitmekse
Çekmekten gidememek.
Tek yolu var şimdi adam olmanın
Adam gibi adam olmanın diyorum tek yolu var
Ağızdaki şeker tadını anımsamak…
Çocuk olmak
O koca yüreği yeniden bu bedene sığdırmak…
Tükürüp atmak ağzından büyüklüğün kekremsi tadını
Her şeyden sıyrılmak,
Bir topacın, uçurtmanın peşinde bir ömür harcamak…
Yılların sayısı arttıkça geride bıraktığımız,
Küçüldükçe mutluluklarımızda, hayal kırıklıklarımızda
Ağız dolusu kahkahaların sayısı azaldıysa
Kalp çarpıntılarımız yalnızca hüzünler kontenjanındaysa
Hayat gailesi esir aldıysa
Artık konuştuklarımız iş, güç, siyaset ve sporsa,
Aşk kapalı kapılar ardında yaşanıyorsa,
Ayıp yalnızca yatak odasındaysa,
Sarılmak yalnızca uzun yolculuklara saklandıysa,
Büyümüşüz demek ki…
İsyansa isyan bu
Çekip gitmekse
Çekmekten gidememek…
Giderim belki ben de
Ağzımda bir akide şekeri ile…

12 Mart 2009