Huzur

İçindeysen karmaşık kalabalıkların,
Ve sıkıyorsa seni eskiden yaptıkların,
Sevdiğin insanlara huzur veremiyorsan,
Kaosları uyku bellediysen yıllardır,
Ve sevindiğin şeyler gibi üzüldüklerin de anlaşılmıyorsa,
Haykırsan da duyuramıyorsan sesini,
Senin de dertlerin, kederlerin olabileceği unutulduysa dostlarınca,
Yıllar yılı demeyi ölçüt bildiysen kendine,
En yakınlarınsa seni en az anlayan ve anlamlandıran,
İçindeki çocuğu yaşatma çabaların herkese anlamsız geliyorsa,
Sigara dumanı yakıyorsa gözlerini,
Ve kapanıyorsa gözlerin,
Kupa arabası kabak,
Uşaklar fare,
Sindrella külkedisine dönüşmeden,
Ne kadar kalabalıksa o kadar yalnızım diyebiliyorsan,
Onca yıla tıkıştırdığın onca anıya yalnızca bir tebessümle bakabiliyorsan,
Kilometrelerce yürüyüp bir arpa boyu yol alabildiğini farkedebiliyorsan,
Huzurun bir telefon konuşmasındaki ikicümle arası sessizlik olduğunu anlayabilirsin...

Umman

Daldığım bir umman,
Ne dolan var ne yalan,
Biriktikçe ne varsa yaşanan,
Beni 'biz' yapıyor...

Pamuk Şeker

İçimdeki ölmeyen çocuk,
Sen ki bana rağmen bunca yıl ayakta, hayatta kaldın,
Bugün olduğun gibi mutlu olmadın,
Savaş çocukları gibi eprimiş sevinçleri yurtedinmişken,
Küçücük bir yüreğe sığmaya çalışan kocaman bir adam olurken,
Umutsuzluk sığınaklarını ev bellemişken,
İçselleştirdiğin kimseler tarafından fark bile edilmemişken,
Hüznün karakterin olmuş,
Gülüşün bile donuklaşmışken,
Pembe bir pamuk şekerin
Hayatına bu kadar dokunabileceği kimin aklına gelirdi???

Eski bir Sandık

Çok oldu sandıklara saklayalı bazı şeyleri,
Gelecek umuduyla değil;
Geçmişin avuntusuyla...
Bir daha lazım olmaz dediğim herşey naftalinlerle tavanarasında...
Yıllardır açılmamış, değil ihtiyaç duymak varlığı bile hatırlanmamış...
O kadar çok şey gizli ki o sandıkta.
Eski bir sandık
Kilidi yitik, kayıp...
Kalp çarpmları,
Umutlar,
Amalar, belkiler, acabalar,
Bir sürü kelebek karnımdan çıkardığım,
O kadar çok heyecan var ki oraya sakladığım
Yıllar var ki o tavanarasının kapısını bile açmadım.
Eski bir sandık,
Bir tek eskilerin ve eskimişlerin biriktiği,
Bir tek gerçek olmuş olanların varlığını bildiği,
Kilidi yitik, kayıp...
Kimsesizlerimin,
Özlemlerimin,
Ama en çok da umutlarımı kapattığım,
Eski bir sandık,
Unuttuğum, gömdüğüm, yakdığım,
Ne tuhaf bir anda hatırlamam varlığını,
Ne tuhaf bunca yıl sonra anahtarını arayışım...