Yıkık döküğüm
Kolumu kanadım kırıp cırpıp uzaklaşmış pervasızca,
Sevdalandığım yıldızlar başka aylara tav
Benim bakışlarım intihar etmiş,
Arkalarından ağlamış gamzelerim,
Duyan olmamış,
Depresifsem acıyı güldürebildiğimden,
Hala hayattaysam,
Kedimi bildiğimden,
Beni imtihan eden acılar,
Gelip geçti,
Bıraktıkları acılar daimi,
Yıkık döküğüm,
Savaş sonrası meydan gibiyim,
Kan kokan ama gururlu,
Kimim, kimsesizim,
Nefes nefese kalmak kısa ama uzun bir koşu sonrası,
Kim kovaladı nereye yetiştim meçhul...
Kendimin babası olacak kadar öksüz,
Nefes alamayacak kadar kalabalıklardayım,
Tek dostum omzum,
Gün gelir belki onu da yitiririm.
Beni imtihan eden o acılar bile yoruldu,
Kalbim duvar oldu,
Ellerim nasır tuttu,
Yine de doymadım sevmelere
Her kıpırtı kelebek etkisi gözümden kalbime,
Bir tek vücut yetmedi,
Onlarcası gelip geçti,
Yine de doymadım sevmelere,
Atsa da kalbim küt küt
Kaldım bir başıma yıkık dökük...