Hakkımda

Fotoğrafım
Sesli kahkahalarıyla Sessizliğini örtmeye çalışan bi adamım... Kimi kimsesi çok olan, Geceleri kendi omzunda aglamaktan boğulan, Koşarken yorulmayan, Dururken geride kalan, En hüzünlü adamların en çok gülümseyenler olduğunu bilen Ve daima gülümseyen, Sıradan olmayacak kadar özel, Özeller arasında da en sıradanıyım işte… Ben benim… İyi ki de ben benim…

Instagram

10 Ekim 2007 Çarşamba


Bugün ilk gün olması sebebiyle 3. yazı bu. Aslında bu da bir soru işareti. Günde kaç kez yazar ki insan blog'una?

Sanırım bir önceki iletide de sorduğum soruların tek bir cevabı var...

Diğerleri ne yaparlar bilmem ama, ben "İÇİMDEN GELDİKÇE" yazacağım bloguma.

Kimi zaman 24 saat için 24.000 ileti dökülecek satırlara, gün gelecek aylarca dokunmak istemeyecek parmaklarım klavyeye...

Yani ben içimden geldiği zaman yazacağım.

Çocukken aldığım ilk günlüğün heyecanı var içimde.

O zaman da aynı şeyleri düşünmüş aynı şeyleri hissetmiştim.

Kimbilir neler yazdıracak bana buraya yaşadıklarım, kimbilir hangi yaşantıları biriktireceğiz burayı okuyan dostlarımla...

Kalem kırıldı, artık kalvye zamanı....

Hiç yorum yok: